Een werknemer, wiens dienstverband wordt beëindigd, heeft in beginsel recht op een WW-uitkering. Volgens de wet bedraagt de uitkeringsduur drie maanden. De uitkeringsduur wordt verlengd wanneer de werknemer aantoonbaar in tenminste vier van de vijf kalenderjaren die voorafgaan aan het kalenderjaar waarin hij werkloos is geworden, gedurende 52 of meer dagen per kalenderjaar loon heeft ontvangen.
Deze bepaling bevat geen beperking naar het aantal gewerkte dagen per week.

Volgens de Centrale Raad van Beroep heeft het UWV bij de vaststelling van de duur van een WW-uitkering ten onrechte aangesloten bij een reguliere voltijdse werkweek. De werkloze had in een van de referentiejaren in zeven weken 42 dagen gewerkt. Het UWV nam slechts 35 dagen in aanmerking. Rekening houdend met de overige 16 in dat jaar gewerkte dagen was volgens het UWV niet voldaan aan de eis van 52 dagen. Volgens de Centrale Raad van Beroep tellen alle gewerkte dagen mee voor de bepaling of aan de eis van 52 dagen per kalenderjaar is voldaan. De werkloze werknemer had recht op verlenging van de WW-uitkering.

Deel dit artikel: